මේ කියන්න යන්නේ සමහර විට මට සයිබර් අවකාශයේ ඇඩ්ඩ්‍රස් නැතිවෙන කතාවක් උනාට මට ඉතින් ඒ ගැන ජුන්ඩක් වත් නොකියා ඉන්නම බැරි නිසා ඔන්න. මේ ලඟදි අපේ අගසමි ලොක්කාට හන්තානේ මල් පාර පැත්තේ ලස්සන මලකට හිත වැටිලා නොවැ. උන්නැහේගේ මොබයිල් පෝන් එකෙන් දිගට හරහට මල් පොකුරු, පොකුරු කැඩුවට මොකද මේ ලඟක් වෙනකන් පාත්තියේ සරුසාරෙට එරිලා තිබුන කැරට් කෑල්ලක් කන්න වාසනාවක් තිබිලා නෑ. කොහෙද ඉතින් ඒකට හන්තාන පැත්තෙම යන්න එපැයි. ගොඩක් දවසක ඉඳන් අපේ අගයා ඒ පැත්තට පැනගන්න පුලුවන් වෙන විදියේ ඇල්ගොරිදමක් ගැන ඇහැ ගහගෙන හිටියෙ. අපේ වවුලයි වැද්දයි දවසක් ඔය පැත්තේ පැණි වරකා ගහක් වටේ කැරකෙන්න ගියාට උන් එක්ක අගයා සෙට් වෙන්න ගියේ නෑ. රඟහල අඩ අඳුරේ තියෙන වෙලාවක වැද්දයි වවුලයි උදැල්ලක් එහෙම දැම්මොත් කියලා අගයා ට හිතෙන්න ඇති. ඔන්න අන්තිමට බැරිම තැන හන්තානේ කැලේ ඉඳලා අපේ පාරාදීසයට ආපු කපටි පුංචි නරියා ව මුණ ගැහෙන්න අගයා තීරණය කලා. අගයාගේ මේ දුක අහලා නරියා ඌට උදව් කරන්න තීරණය කරලා පසුගිය සතියේ නරියා හන්තාන කන්දට අල්ලපු කන්දේ ඇති නරි ගෙදරට අගයා එක්කගෙන ගිහින් නරියා දන්න කියන පාරවල් එහෙම පෙන්නලා නොම්මර එකේ කුප්පියක් දැම්මා. මොකද කැරට් කනකොට මාට්ටු උණොත් දුවන අතක් වත් අගයා හන්තාන පැත්තේ දන්නේ නෑ නොවැ. කොහොමෙන් කොහොමහරි අගයා ඉතා සැලසුම්සහගත ආකාරයෙන් හොඳට බැහැලා තිබුණ කැරට් අලයක් එහෙම කාලා පරිස්සමට තමන්ගේ වාසභූමියට පැද්දුව බවයි ආරංචි. හැබැයි ඉතින් අගයා කැරට් කන වෙලාවේ පාත්තිය අයිති ගම රාලයි ගම හාමිනෙයි කැරට් පාත්තිය තිබුණ වත්තේ ඉඳලා තියෙන බව තමා ආරංචි. මාට්ටු උනේ නැත්තේ අගයා පූරුවෙ කරපු පිනකට වෙන්න ඇති. නැත්නම් මේ වෙනකොට අගයාගේ කටු බොඩියට නුවර වැවේ මාලු කොටනවා.
