යුන්නෙක්ගෙ ගෙදර සිව්දිනක්..... - II කොටස

"චූට් පුතා...., චූටි පුතා......, නැගිටින්න තේ බොන්න" උදේ  කවුද කතා කරනවා නිදිමතේම  පින්සර ලමයාට ඇහුනා.  රෑට බයවෙන නිසා තනියට කොට්ටෙ යටින් තියාගන්න පෝන් කෑල්ල අතපතගාලා හොයාගත්ත පින්සර ලමයා වෙලාව බැලුවා  හෆොයි වෙලාව හත හමාරත් පහුවෙලා ඒත් පුදුමයි වෙනදා හය පහුවෙනකන් නිඳාගෙන හිට්යාම පින්සර ලමයාගේ අම්මා ගෙනත් දෙන වේවැල් කසාය අද නැත්තෙ ඇයි කියලා කල්පනා වෙනකොටම නිකන් ලී මෝලක සද්දයක් වගේ ලඟින්ම ඇහුනා. ටිකක් හැරිලා බලපුවාම පාප්පුවා අම්බානක ගොරවනවා, එතකොට තමා පින්සරට මතක්වුනේ තමන් පාප්පුවාගෙ ගෙදර ඉන්න බව. ඔන්න කොහොමහරි උන්නැහේව අට හමාර විතර වෙනකොට  අම්මා පාප්පුව නැගිට්ටවාගත්තා.  එදා දෙන්නට වෙන කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැති නිසා කලින් දවසේ දාපු සූටිං පාරවල් බලන්න පටන්ගත්තා. හෆොයි....!! එතකොට තමා දැක්කේ ආලෝකකරණය කරපු මකුවා කස්ටියට හොල්මං පෙන්නලා කියලා. සූටිං පාරවල් වල මකුවා එල්ලකරන ආලෝකධාරා එහාට මෙහාට නලියනවා හරියට හොල්මං වගේ. එහෙම උනේ කොහොමද දන්නවද, මිනිහා අර වයිට් බෝඩ් ලෑල්ලක් උස්සගෙන ඉන්න චාටර් ආකාරය අපේ අනිත් එවුන් ඡායාරූපයට නඟයි කියලා බයට මිනිහා වටපිට කැරකි කැරකි බලනකොට තමා ඔහොම වෙලා තියෙන්නේ.
            හවස්ජාමෙ පාප්පුවා පින්සර ලමයත් ඇදගෙන ක්‍රිකට් ගහන්න කියලා ගියා පාරකට. මොකද ඒ පැත්තේ ක්‍රිකට් ගහන්නේ පාරවල්වල නේ.  ඔන්න ටිකවෙලාවක් යනකොට පින්සර ලමයාටත් බැටිං පාරක් දෙන්න අවස්ථාවක් ලැබුණා. හැබැයි මෙතන හිතුන හිතුන අතට ගහන්න බෑ. ඒක නිසා පාප්පුවා ඇවිත් පින්සර ලමයාට පොඩි කුප්පියක් දැම්මා. ඒක මෙහෙමයි "මචං වමේ තියෙන තාප්පෙට උඩින් ගහන්න බෑ ඒක අවුට්, ඊට එහා පැත්තේ තියෙන තාප්පෙට උඩින් ගහන්නත් බෑ ඒකත් අවුට්. ඊටත්  එහාපැත්තේ තියෙන තාප්පෙත් එහෙමයි.  උඹට ඕනනම් දකුණු පැත්තට ගහන්න පුලුවන් හැබැයි එක ලකුණක්වත් දෙන්නේ නෑ....." ඔන්න ඔය වගේ අවුට් වෙන කතා, ලකුණු දෙන්නේ නැතිකතා ගොඩක් කියාගෙන ගියා.  ඒත් ලකුණු ගන්න  දිහාවක් ගැන නම් ඌ කිව්වේ නෑ. අන්තිමට පින්සර ලමයා ඇහුවා "හරි දැන් කොහෙට ගැහුවොත් ද ලකුණු දෙන්නේ?" ඒ පාර පාප්පුවා පාරේ තියන ලයිට් කණුවක් පෙන්නලා කියනවා "උඹ කෙලින්ම අර ලයිට් කණුවට එහා ගැහුවොත් ලකුණු හයයි" ඕං එච්චරයි ලකුණු ගන්න ක්‍රම තිබුනේ. 
            ක්‍රිකට් ගැහිල්ලත් ඉවර වෙලා ඇවිත් ඉන්නකොට ඕං උණු උණු ආරංච්යක් කඩාපාත් උනා පාප්පුවාට. " ඕං..... ජුන්නෝ එනවෝ......!! " කියලා තමා ආරංචිය. තව ටිකකින් දිගට හරහට ආරංචි ගලා එන්න උනා. අපේ ජුන්නෝ මූණු පොතේ අඩවියක් පිහිටුවලා ලු...!! අපේ දිගු දුර විහිදුම් බලකායේ එවුන් දෙතුන් දෙනෙකුත් ඒකට රිංගලා ලු.... උන් ටික ජුන් අඩවියේ ව්විධාකාර ක්‍රියාදාමයන් පිලිබඳව ස්ක්‍රීන් සොට් සංඤා ක්‍රමය මගින් පාලන මැදිරි දැනුවත් කරනවා හෝ ගාලා.   ජුන්නෝ දෙන ඇඩ් ගොඩායි...  ඒවා දැකපු අපේ කැලයා ඉංගිරිසි බයිස්කෝප් වලින් ඇහිඳගත්ත  කඩු වචන වලින් හෝ ගාලා වෙන්ඩ ජුන්නන්ට බනිනවා. පින්සර ලමයාත්  වෙන්ඩ ජුන්නා කාලේ දුන්න ඇඩ්එකක් නිසා  ඒ කාලේ හම්බ වෙච්ච ආතල් පින්සර ලමයාට මතක් උනා..... පව් නේද වෙන්ඩ ජුන්නෝ.......   ඕං පින්සර ලමයා, පාප්පු යුන්නාගෙ ගෙදර ගතකරපු  දෙවැනි දවස ඔහොමයි...

යුන්නෙක්ගෙ ගෙදර සිව්දිනක්..... - I කොටස

ආයිබොවන්...., බලන්ඩකෝ පාරාදීසේ පැත්තේ ලොවෙත් පිස්සු කෙලිමින් හිටපු පින්සර ලමයාව විභාගෙ ලඟයි කියලා බය කරලා ගෙදර එව්වනෙ මීට සති දෙක තුනකට ඉස්සර. අනේ ඉතින් ගෙදර ඇවිත් ලෙසටම ගිරවා පාරක් දාගෙන ඉන්නකොට පොඩි කම්මැලි කමකටත් එක්කම  මූණු පොතේ 'අපේ කයියට' හොට දාලා බැලුවා මොකද වෙන්නේ කියලා. අපොයි...!! මෙන්න අපේ පුළුන්  සහෝදරයා  නහයෙන් අඬ අඬ මෙහෙම කියලා තියෙන්නේ... "යේක මට  ආරංච්, අපිලගේ එග්ෂෑම්ස් කල් දමලා කීලා...."  අනේ දුක්වෙන්නද, සතුටුවෙන්නද කියලා පින්සර ලමයාට හිතාගන්න බැරිඋණා. හ්ම්...., ඔක්කොම හොඳටයි කියලා පින්සර ලමයා දෙන දෙයක් කාලා වෙන දෙයක් බලාගෙන හිටියා. ඕං ඔහොම ඉන්නකොට අර අපේ යුන්නෙක් ඉන්නේ පාප්පු කියලා....., අන්න ඌට තියෙනවානෙ ඔය කෙටි බයිස්කෝප් හැදීමේ පිස්සුවක්. මිනිහට පිස්සුව පොඩ්ඩක් තදවෙලා.... බයිස්කෝප් එකක් ගහන්න යනවැයි කියලා පොඩි සප් එකක් දෙන්න පුලුවන්ද කියලා පින්සර ලමයාගෙන් ඇහුවා.  ඕන එකක් සත දහයයි කියන පින්සර ලමයාට ඕක අහන්නත් දෙයක්ද.  ඔන්න සප් එක බොක්කෙන්ම දෙන්න, ගෙදර දොරේ තිබුන වැඩ ටිකකුත් එහෙට මෙහෙට කරලා පින්සර ලමයා කොලොම්පුරට එන්න තීරණය කලා.... ආන්න ඒ ආපු ගමන පින්සර ලමයා ගෙදර පැත්තේ ආපහු ගියේ දවස් හතරකට පස්සේ ඕං...., ඔය ගමනේ විවිධාකාර  ආතල් තමා පින්සර ලමයාට ලැබුනේ.  ඒ ගැන  තමා ඕං කියන්න යන්නේ..... කතාව ටිකක් දිගයි තමා...  කොටස් වශයෙන්වත් කියලා දාන්නම් හොඳේ.....

පලමු දින.....

මාස ගානක්  විශාරද කුම්භකලා දෙන්නෙක්  එක්ක බෝඩිමක වසපු පින්සර ලමයාත්  දැන් ටිකක් උදෙන්ම නැගිටින්න කම්මැලියි වගේ.. කොහොමහරි නැගිටලා ඉස්ටේසමට ආවත් කොලොම්පුරට යන කෝච්චිය ගිහින්. දැන් ඉතින් බස් එකක තමා කොලොම්පුරට පද්දන්න වෙන්නේ.  පැය දෙක තුනක් බස් පුටුවක් රත්කරපු පින්සර කොලොම්පුරට ආවා.  ඒ ආවා කියලා මදෑ තව බස් දෙකක යන්නත් එපැයි.  ටිකක් දවල් වෙලා, දැන්නම් පාප්පුවා කිරිබත් එහෙම කාලා වැඩට බැහැලත් ඇති පින්සරට හිතුනා.  කොහොම කොහොම හරි දවල් කෑමට පැයකට පෙර උගෙ බයිසිකෝප් එක සූටිං කරන තැනට පින්සර ලමයා සේන්දු උනා.

                    අප්පොච්ච්යේ පින්සර ලමයා යනකොට එතන බරටම සූටිං පාර යනවා.  ලව් සීන් එකක් තමා යන්නේ, නළුවා කුකා, නිලිය ගොරහැඩි, කැමරාකරනය පම්මා,  සහය කැමරාකරනය ටිරියා,  ආලෝකරනය මකුවා, අධ්‍යක්ෂණය පාප්පුවා. තව බස්සී, පඩියා එහෙමත් හිටියා ඕං..... පම්මා පොතේ හැටියට සියලු කැමරා ඈන්ගල් දාලා සූටිං පාර ලෙසටම දෙනවා, අවශ්‍යඋනාම අලුත් කැමරා ඈන්ගල් වලින් උනත් සූටිං පාර  දානවා.  මකුවා, පාප්පුවාගෙ ගෙදර තිබිලා හොයාගත්ත  වයිට්බෝඩ් එකක් අනික්පැත්ත හරවලා උස්සගෙන ආලෝකකරණය දෙනවා.  ටික වෙලාවක් ඉන්නකොට පින්සර ලමයාට ලොකු ගැටළුවක්, මොකද අධ්‍යක්ෂක පාප්පුවා කියලා කලින් හිතාගෙන හිටියත්  දැන් දැන්  ඌ නිෂ්පාදක ද කියලත් හිතෙනවා. මොකද පම්මා ඌට "ඇක්ෂන්", "කට්" කියන්නෙ දෙන්නෙත් නෑ. පම්මා ම  "ඇක්ෂන්" කියලා පම්මා ම "කට්"  කියනවා පාප්පුවා කට ඇරගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. ඇයි යකෝ අධ්‍යක්ෂක නේ ඒක කියන්න ඕනේ.  ඔන්න එතන සූටිං පාර  ඉවර උනාම දවල්ට කන්න කියලා පාප්පුලාගෙ ගෙදර ගියා. මෙන්න බොලේ බොරියා පාප්පුලගෙ ගෙදර.... මිනිහා දවල් කෑමට සප් එකක් දෙන්න ඇවිත්.  දවල්ට කාලා අපි ඊලඟ සූටිං ස්පොට් එකට ගියා. ඒක පන්සලක  කුකා බෝධීන්නාන්සේට පැන් වක්කරන සීන් එකක්. පින්සර ලමයා තමා පැන් කලේට වතුර පුරවලා ගෙනත්දෙන්නේ. කොහොමහරි බෝ මළුවට ගංවතුරක් ආපු සයිස් එකටම  එනකන් විසිවතාවක් විතර කුකාගේ පැන් වැක්කිරීමේ සොට් එක ගන්න උනා.  පැන් කලේ ට වතුර ඇදලා පින්සර ලමයාටත් මහන්සියි ඕං... ඊට පස්සේ කටුබැද්දේ බස් හෝල්ට් එකක මකුවාටයි, පින්සරටයි පොඩි ආරාධිත රංගනයකට දායකත්වයක් එහෙමත් දුන්නා. එතන  තව තව ආතල් ගොඩයි. සියලු සූටිං පාරවල් ඉවර වෙලා කස්ටිය තම තමන්ගේ  වාසභූමි වලට යවන්නත් පාප්පුවා වාහනයක් ලෑස්ති කරලා තිබුනේ. ඔන්න වාහනේ යද්දි තමා පින්සර ලමයාට මේ කතාව ඇහුනේ, ඔය ගොරහැඩි ඉන්නවනේ එයා සත්තුන්ට හරි කරුණාවයි කියන්නේ. එහෙම කියන්නේ පින්සර ලමයාට ඇහුන කතාබහක් නිසා.

    පාප්පු: "ගොරහැඩි, අර කුකුලා තවම ගෙදර ඉන්නවද?"
    ගොරහැඩි: "නෑ, අනේ ඌ දුන්නා"
    පාප්පු: "මස් කඩේටද?"
    ගොරහැඩි: "නෑ"
    පාප්පු: "එහෙනම් කොහෙටද දුන්නේ?"
    ගොරහැඩි: "කිකිලියො ඉන්න තැනකට"
    පාප්පු: "ඇයි ඒ?"
    ගොරහැඩි: "ඌ පවුනේ.... :P"

ආන්න දැක්කද එයා කොච්චර සත්තුන්ට කරුණාවයිද කියලා.  ඔය අතරෙදි තමා පින්සර ලමයාටත් කෙටි බයිස්කෝප් එකක් කරන්න හිතුනේ. ඒකෙ නම "මැරීඩ් ලයිෆ් විත් මයි ලැම්බට් වයිෆ්" කියන්නේ. ජනකාන්ත නළු බුලුගොල්ලේ බුන්ජා තමා ප්‍රධාන චරිතය රඟපාන්නේ. 
    කස්ටිය ගෙවල් දොරවල් කරා ගියා. පින්සර ලමයා පාප්පුලාගේ ගෙදර නතර උනා. ඕං ඉතින් පලමු දවස ඉවරයි... කතාව මතු සම්බන්ධයි....  හොඳ හොඳ සෙල්ලම් එලිවෙන ජාමෙටයි ඕං..... ලගදිම කියන්නම්.....

ඉඩෝරිගේ මොලේ තරම සහ ලංකාවේ ජාතික ගැටළු...

කොළඹ ඉන්න ඉඩෝරි අවුරුද්දකට ගමේ යන්නේ හාවා හඳ දකිනවා ගානට (ඇත්තම කියනවා නම් හද්ද ඩොටේ ඉඳලා කොළොම්පුරට ආපු නිසා එකපාරටම කොළොම්පුරේ ශ්‍රියාව දරාගත නොහැකිව "කොළඹ සන්නිය" නමැති භයානක නිව්මෝනියා උණ හැදිලා). ඒකට තවත් හේතු ගොඩක් තියෙනවා. විශේෂයෙන්ම ඉඩෝරි ගමේ එන ආරංචිය ගමේ මිනිස්සු දැනගත්ත ගමන්ම ගෙවල් දොරවල් වහගන්නවා. කවුරුත් එලියට බහින්නේ බොහොම බයෙන්. ඊට අමතරව හද්දා පිටිසර තියෙන ඉඩෝරිගේ ගමේදී ඉන්ටර්නෙට් ඩොංගලයක් කිතුල් ගහක් මුදුනේ ගැටගහලා වත් සිග්නල් එන්නේ නැති නිසා ඔය කොළඹ ඉඳන් දෙන සයිබර් ක්‍රයිම්ස් කරන්න බැරි එක තවත් එකක්. 

ඔන්න දවසක් අවාරෙට කිතුල් මලක් පිපිලා වගේ ඉඩෝරි ගෙදර ඇවිත් ආපසු යන්න කියලා ල.දු.දෙ කෝච්චි ඉස්ටේසමට ගියා. හත් ඉලව්වයි...! කෝච්චිය විනාඩි 40 ක් ප්‍රමාදයි ලු. ඒක ඉඩෝරිලා ගේ ඒරියා එකෙන් ප.ව 12.56 ට පිටත් වෙන්න තිබුණ එකක්. හැබැයි නගරාන්තර අති සීඝ්‍රගාමී දුම්රියකුත් ප.ව 1.59 එන බව කාලසටහනේ සඳහන් වු බැවින් ඉඩෝරි ප්‍රමාදවුන මන්දගාමී දුම්රියේ ගමන අමතක කර දමා සීඝ්‍රගාමීවම යන්න හිතාගත්තා. ඔය අතරෙ එයාගෙ වෙරි ඕල්ඩ් ප්රෙන්ඩ්ස් කෙනකුත් ඔතනට ආවා. දන්න ටෝක්ස් ටිකක් දාලා එයත් තමාගේ අදහසට කැමති කරවාගෙන ඉන්නකොට ඔන්න අර ප්‍රමාද වු මන්දගාමී දුම්රිය ඉස්ටේසමට ඇවිත් නතර කලා. ඔන්න ඔය වෙලාවේ අර ඉඩෝරිගෙ ප්රෙන්ඩ් නිකමට වගේ ටිකට් කවුළුවට ඔලුව දාලා ඇහුවා  අර සීඝ්‍රගාමී දුම්රිය වෙලාවට එනවාද කියලා. හපොයි....!!! ඒක තව පැයක් ප්‍රමාදයිලු. ඉඩෝරිට දෙලොවම රත්වුණා.  හොඳ වෙලාවට  අර මන්දගාමී දුම්රිය ඉස්ටේසමේ තිබුණා. දනි පනි ගාලා ප්රෙන්ඩ් කෙල්ලත් එක්කම ගොඩවෙලා කොළොම්පුරට ආවාලු. ලංකාවේ උතුරු දුම්රිය මාර්ගේ පොල්ගහවෙලින් එහාට එක රේල්පාරයි තියෙන්නේ කියලා එයාට අමතක උණා කියලා ප්රෙන්ඩ් කෙල්ලට ශේප් එකේ හිනාවක් දාලා කිව්වාලු. තව දෙයක් ඔය මන්දගාමී, සීඝ්‍රගාමී කෝක යන්නෙත් එකම රේල්පාරෙ තමා...

ආදරණීය දමිත් අයියේ........

ඔයාට දැන් මාව මතක් වෙන්නෙත් නෑ නේද. මගේ ලේන් පැට්ටො දෙන්නා දැන් ලොකුයි. ඔයා උන්ට කිරි පොවන්න කියලා දුන්න නිසා තමා.  ඔයාගේ බලු පැට්ටා ට දැන් හොඳද? අපේ තාත්තා දවසක් මගෙන් ඇහුවා ඔයා කව්ද කියලා. මම කිව්වා ඔයා මගේ හොඳ.....ම, හොඳ.....ම, හොඳම යාලුවෙක් කියලා.  මම එක දවසක් ඔයාලාගේ කැම්පස් එකට එනවා කියලා ඔයාට  කිව්වානේ  ඒ  උණාට මම ඇවිත් හැමතැනම බැලුවා ඔයා හිටියේ නෑ නේ.  මගේ යාලුවෙක් කිව්වා එදා ඔයා  තෙල් කඳවුරේ හැංගිලා හිටියා කියලා. ඇයි ඔයා ඒ තරම් මට බයයි ද?  දවසක් මගේ කලින් බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්ගේ දැන් ගර්ල් මට කතා කලා. එයා මගෙන් ඇහුවා මම තවමත් එයා ගැන හිතනවද කියලා. මම කිව්වා දැන් දමිත් අයියා මගේ යාලුවෙක් විතරක්ම නෙවෙයි කියලා. ඊට පස්සේ ඒ කෙල්ල මට හිනා වුණා....

    මීට ආදරණීය උපේක්ෂා නංගී.

පසුවදනක්......

මේ කථාව පම්මා අයිෆෝ කාලේ ඇපල් කෑල්ලක් ලෙස දුටු අංගනාවකට තම ජංගම දුරකථන  අංකය ලබා දීමෙන් පසු හුවමාරු වූ කෙටි පණිවුඩ සමුදායක් ඇසුරින් ගොතන ලද සත්‍ය   සිදුවීමකි.  මේ වනවිට ඇය පම්මාට පැපොල් කෑල්ලක් වී ඇති බවයි ආරංචි..... 

ක්‍රීම්ස් නැති ඩෝ-නට්ස්......

ඔන්න මේ ලගදි  බොකී අපේ  කොල්ලො ටිකකුත් එක්ක හවස්ජාමේ ඕපන් බවන පැත්තේ ගිහින් තියෙනවා මොකුත් සප්පායම් වෙන්න කියලා.  කස්ටිය කවුන්ටරේට ගිහින් කෑම  ගන්නකොට  බොකීත් ගිහින් එයා  කැමතිම කෑමක්  වෙන  ඩෝ-නට්ස් තියෙනවා දැකලා ඇරගෙන  ගිහින් මේසයක ඉඳගෙන කන්න ලෑස්තිවෙනකොට තමා මේ ඇබැද්දිය වෙලා තියෙන්නේ.  හත්ඉලව්වයි..., බවනේ කොලුවා ඩෝ-නට් එක උඩට චිලි පේස්ට් දාලා.....!! මේ වැඩේට බොකීට අසූ හාරදහට කේන්ති ගියපි..., මොකද මීට කලින් බොකී බටර් ගාලා, ක්‍රීම්  දාපු  ඩෝ-නට් මිසක් චිලි පේස්ට් දාපු ඩෝ-නට් කාලා තියෙන එකක් යැයි. ඉතින් මේ විස්තරේ ලග හිටපු පරලා ට බොකී මෙහෙම කිව්වා. "බලන්න පරලා මේ ඩෝ-නට්ස් වලට ක්‍රීම්ස් දාලත් නෑ ඒ මදිවට මේක උඩට චිලි පේස්ට්ස් දාලා......, ටෝටලි ෂිට්........!! " මේ කතාව අහපු පරලාට කකා හිටපු කෑම හිර වෙලා ඇස්වල කඳුලු පිරුණාලු..., මොකද දන්නවද...? ඕපන්  බවනේ හවස් වෙනකොට තියෙනවා හොඳ ලස්සනට පාන් පිටි වලින් හදාපු උඳු වඩේ. බොකී ඩෝ-නට් කියලා හිතාගෙන ඉඳලා තියෙන්නේ ඒ උඳු වඩේ.  අන්න එදා තමා බොකී මුල්ම වරට  උඳු වඩේ කාලා තියෙන්නේ.....

ආයෙත් ආවෝ......

අනේ අපොයි මේකට වෙච්ච දෙයක් කියලා කස්ටිය හිතනවා ඇති, කලෙකින් මේ පැත්තේ ඇවිත් අපේ උන්ගේ කතාවක් කියලා යන්න බැරි උණානේ. අපේ උනුත් ඇහුවා, අපේ අයියලත් ඇහුවා මොකෝ උඹ සද්ද නැත්තේ කියලා. හපොයි ඉතින් ඒකට හේතු ගොඩයි. මුල්ම හේතුව කියන්නම්, ඔය අපේ ගුණමකුවා ඉන්නේ මිනිහා දවසක් මගේ ලැප්ටොප් කෑල්ල අතපත ගාන්න ගිහින් අර බ්ල් ගේට්ස් ලොක්කා ගේ පද්ධතියට කෙලියා. ඒත් ඉතින් මනුස්සකමට මම ඌට කෙලින්න ගියේ නෑ. ඔක්කොම හොඳටයි කියලා මම මනුස්සකම ඇති පද්ධතියක් දාගෙන ඉන්නවා. ඊට පස්සේ ඉතින් එක එක වැඩ සෙට් වුන නිසා මේ පැත්තේ ඇවිත් කතාවක් දෙකක් කියලා යන්න බැරි උනාට අපේ උන්ට සිද්ධ වෙච්ච දේවල් බොහොමයි. වෙලාවක් ලැබුණ හැටියෙම ඕවා මම එලියට ඇදලා දාන්නම්. එතකන් ඔහොම ඉමු නේද?

අපේ අගේ හන්තානේ.....

මේ කියන්න යන්නේ සමහර විට මට සයිබර් අවකාශයේ ඇඩ්ඩ්‍රස් නැතිවෙන කතාවක් උනාට මට ඉතින් ඒ ගැන ජුන්ඩක් වත් නොකියා ඉන්නම බැරි නිසා ඔන්න. මේ ලඟදි අපේ අගසමි ලොක්කාට හන්තානේ මල් පාර පැත්තේ ලස්සන මලකට හිත වැටිලා නොවැ. උන්නැහේගේ මොබයිල් පෝන් එකෙන් දිගට හරහට මල් පොකුරු, පොකුරු කැඩුවට මොකද මේ ලඟක් වෙනකන් පාත්තියේ සරුසාරෙට එරිලා තිබුන කැරට් කෑල්ලක් කන්න වාසනාවක් තිබිලා නෑ. කොහෙද ඉතින් ඒකට හන්තාන පැත්තෙම යන්න එපැයි. ගොඩක් දවසක ඉඳන් අපේ අගයා ඒ පැත්තට පැනගන්න පුලුවන් වෙන විදියේ ඇල්ගොරිදමක් ගැන ඇහැ ගහගෙන හිටියෙ. අපේ වවුලයි වැද්දයි දවසක් ඔය පැත්තේ පැණි වරකා ගහක් වටේ කැරකෙන්න ගියාට උන් එක්ක අගයා සෙට් වෙන්න ගියේ නෑ. රඟහල අඩ අඳුරේ තියෙන වෙලාවක වැද්දයි වවුලයි උදැල්ලක් එහෙම දැම්මොත් කියලා අගයා ට හිතෙන්න ඇති. ඔන්න අන්තිමට බැරිම තැන හන්තානේ කැලේ ඉඳලා අපේ පාරාදීසයට ආපු කපටි පුංචි නරියා ව මුණ ගැහෙන්න අගයා තීරණය කලා. අගයාගේ මේ දුක අහලා නරියා ඌට උදව් කරන්න තීරණය කරලා පසුගිය සතියේ නරියා හන්තාන කන්දට අල්ලපු කන්දේ ඇති නරි ගෙදරට අගයා එක්කගෙන ගිහින් නරියා දන්න කියන පාරවල් එහෙම පෙන්නලා නොම්මර එකේ කුප්පියක් දැම්මා. මොකද කැරට් කනකොට මාට්ටු උණොත් දුවන අතක් වත් අගයා හන්තාන පැත්තේ දන්නේ නෑ නොවැ. කොහොමෙන් කොහොමහරි අගයා ඉතා සැලසුම්සහගත ආකාරයෙන් හොඳට බැහැලා තිබුණ කැරට් අලයක් එහෙම කාලා පරිස්සමට තමන්ගේ වාසභූමියට පැද්දුව බවයි ආරංචි. හැබැයි ඉතින් අගයා කැරට් කන වෙලාවේ පාත්තිය අයිති ගම රාලයි ගම හාමිනෙයි කැරට් පාත්තිය තිබුණ වත්තේ ඉඳලා තියෙන බව තමා ආරංචි. මාට්ටු උනේ නැත්තේ අගයා පූරුවෙ කරපු පිනකට වෙන්න ඇති. නැත්නම් මේ වෙනකොට අගයාගේ කටු බොඩියට නුවර වැවේ මාලු කොටනවා.