ඕන්න මේ ලඟදී අපේ කස්ටිය එකතුපහදු වෙලා නමෝ විත්තියෙන් අපේ බැච් ට්‍රිප් එක ගියා නෙව. සබරගමුවෙ සරසවිය ආසන්නයේ තියෙන ආදර කන්දේ තමා ගියේ. එහෙ ගිහින් අපි හැමෝම ලොවෙත් ආතල් ගොඩක් ගත්තා. ඔය ආතල් ගොඩෙන් පිනා අත්දැකපු සිදුවීමක් ගැන කියන්නයි යන්නේ. ඕන්න ට්‍රිප් එක යන්න කලින් දවසේ අපි ගත්ත සාකච්ඡාවට සහභාගිවුන අපේ සීනියර් අයියලාගේ මඟපෙන්වීම පරිදි බැච් ට්‍රිප් එක සඳහා සැනසුම්පතියන් පත් කරගත්තානේ. ඒ තමා දම්බා සහ වවුලා, උන් දෙන්නාගේ සේවාව පිලිබඳව ඉතා හොඳ ප්‍රතිචාර ගෑනු ලමයින්ගෙන් නම් ලැබුණාලු. ඒත් අපේ කොල්ලන්ට නම් උන්දෙන්නාගෙන් සේවාවක් උනේ නැති තරම්. මේ ඒ ගැන කතාවක්
ඔන්න කන්ද නැගලා ආපහු එන ගමනේදී සැනසුමක් ලබාගැනීමේ ජාතික අවශ්‍යතාවයකින් තමා පම්මා ඉඳලා තියෙන්නේ. මොනවා කරන්නත් කඳු පාමුල ෆයිනස් කැලේට එනකන් මොනවත් ගහක් කොලක් තිබුනේ නැති නිසා පම්මා බොහොම අමාරුවෙන් කන්ද බැහැලා ෆයිනස් කැලේට එනකන් ආවයි කියමුකො. ඒත් පම්මාට සැනසීමේ අවස්ථාව ෆයිනස් කැලේදිත් උදාකරගන්න ලැබිලා නෑ. ඊට පස්සේ හම්බවෙන දොලේ සීතල වතුරෙන් ඇගපත ටිකක් සෝදාගන්න පම්මාට සිත්වුන නිසා සැනසීමේ අවශ්‍යතාවය ටිකකට අමතකවෙලා. දොලෙන් එගොඩට ආවාම හම්බවෙන්නේ ඝන කැලෑව, ඒ තුලින් වැටුණ පොඩි අඩි පාරක තමා යන්න තියෙන්නේ. ඔන්න අයෙත් පම්මාට සැනසීමේ අවශ්‍යතාව ලිමිට් පැනලා. ඒ වෙලාවෙ ලකන්නාට එහෙමත් සැනසුමක් ඕන වෙලා හිටියේ. අපි ආපු කණ්ඩායමේ ගෑනු ලමයි ටිකත් එන නිසා උන්ට යන්න ඇරලා පම්මා සහ අනිත් එවුන් හෙමිහිට කැලෑව පැත්තට රිංගුවා. හැබැයි පාරේ පිනාව තියලා ගියේ ගෑනු ලමයි කවුරුවත් එනවා නම් උන්ට නොතේරෙන්න සංඥාවක් දෙන්න කියලා. ඔහොම ඉන්නකොට ඈතින් ගෑනු ලමයි ටිකක් එනවා පිනා දැක්කා. හරි වැඩේ... දැන් කොහොමද අරුන්ට මේ ගැන කියන්නේ. පිනා එක පාරටම "එවුද කනවෝ..... එවුද කනවෝ......" කියලා කෑගහන්න ගත්තා. ඒ පාර කැලේ ඉදලා අරුන් ටික පිනාට බනිනවා.
"මොකද යකෝ කෑ ගහන්නේ...... පොඩ්ඩක් කෑගහන්නේ නැතිව හිටපන් කෝ"
උන්ට තේරිලා නෑ කියපු දේ. පිනා අයෙත් කෑගැහුවා "එවුද කනවෝ.... එවුද කනවෝ....." කියලා. ආන්න ඒ පාර උන්ට කම්පයිල් වෙලා පිනා කියපු දේ. කස්ටිය දඩබඩ ගාලා සැනසිලා කැලෙන් පාරට පැන්නා. අනික් එවුන්ට නම් වැඩේ අවුලක් නෑ. හැබැයි පම්මාට අවුල් මොකද මිනිහා සැනසිලා තියෙන්නේ බාගෙට. පවු නේද...? කවුද මේවට වගකියන්නේ....? වෙන කවුද ඉතින් සැනසුම්පති දම්බා සහ සැනසුම්පති වවුලා තමා.
